Nasıl dayandın sen, nasıl ölmedin şimdiye kadar? Öldün belki de. Capcanlı yaşamak mümkün mü tüm bu karmaşanın karmaşıklığının arasında. Yaşamak sırtımda bir ağrıya sebep oluyor benim de, sabahları iştahsızlığa. Gözlerinin anlık dalışlarında tüm yaşanmışlıklarını okudum, hüzün ve masumiyetin birleştiği. Peki benim gözlerimin seninkilerle ne ilgisi var? Tanrı Bacchus’a inanan biz miyiz değil miyiz? Ne kadar bol şarap ve dans var, neden bu kadar tatsız hayat. Doğayla birleşmeye bedenler mi engel yoksa? Mesela ben başkası olmak istiyorum ama bedenler bizi başkalarından ayıran, bizi bizle bırakan. Sevişmek bedeni aşmanın boşa çabası. Geçemeyiz tenimizden ve parmaklarımızdan. Ve mesafe değil bedenlerimizdir aramızdaki. Şimdi dağılın, herkes kendine dönsün.
