Saklı bir gelecek için çabalamakla yalancı bir gelecek uydurmak arasında gidip geliyordu. Yalancı gelecek göstermelik olacaktı en normatifinden, saklı geleceği yalnızca onun bildiği gözlerden uzak bir hazine. Müstakbel göstermelik yaşamının baş kişilerini hayal etmeye çalıştı, geçtiği yerleri, mekanları. Sonra perdeleyeceği hayatını düşündü, oradaki müstakbel insanları. Nasıl olabileceğini kestiremedi, mümkün müydü böyle yaşamak oyun oynar gibi. Çıkamadı işin içinden, o an soracak, tasarılarını anlatacak birini aradı, bulamadı. Telefonunu kurcaladı, bilgisayarını yokladı, yoktu kimse. Histerik bir gülüş geçti yüzünden, sohbet odaları dedi tıslayarak alaycı. Bilgisayarın başından kalktı, kitabını açtı isteklice kaldığı yerden okudu : “...çimeni yeşil gözleri büyüktü, dünyaya sevgiyle bakıyor, onun gözlerinden yayılan sevgi, sıcaklık, güzellik dünyayı bir anda sarıveriyor, onun yanına gelen insan sevgiyle, sıcaklıkla yunup arınıyor, içinde kinden, hasetten, kıskançlıktan, cümle kötülüklerden hiçbir şey kalmıyordu...” Durdu kaldı burasında sayfanın, kapattı kitabı. O dahil olur muydu saklı geleceğine gizlice?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder